..-Τάκη,πώς στέργεις πώς μπορείς κι έτσι βαστιέσαι αθώος;
-Κοντά στο καφενείο μου διαβαίνει ο Αώος,
βουτώ μες στο νεράκι του και το μεταλαβαίνω,
μπαίνω πενήντα δυο χρονών κι εφτά μονάχα βγαίνω,
βαρούν καμπάνες και βιολιά βαρεί σήμαντρα ο Άθως
βαρεί και στην καρδούλα μου τ' αμέρωτο το πάθος
για τ' άστρα και την ερημιά την Τύμφη κι όλα τ' άλλα
τ' αληθινά τ' ανθρώπινα που 'ν' άξια και μεγάλα.
..................................
..Γεννούν αγγέλους τα βουνά,
θάματα στάζει η νύχτα,
μακριά απ' της πόλης τα βαριά
τ' ατσάλινα τα δίχτυα..
ά. - λεύτερη Πϊνδος
Ποιητής θα γίνω Κάνε μου ένα νεύμα
να σε τραγουδώ πες μου πως μ' ακούς
νά 'ρθω να σε πάρω νά 'ρθω να σε πάρω
μακριά απ' εδώ, μακριά απ' αυτούς.
μακριά από πόλεις Ποιητής θα γίνω
κι από μηχανές να σε τραγουδώ
είν' αλλιώς ο κόσμος σαν ψιλή βροχούλα
φως μου, τι τα θες... στον ωκεανό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου