τα δόντια του έχωνε βαθιά στης νύχτας τα καπούλια
κι αλύχταγε τα σύννεφα την Όστρια και την Πούλια:
"-Κλάψτε, αστέρια κι ουρανοί κι αγέρηδες και νέφη,
το Νικολή που αγάπησε κι αγάπη πια δεν έχει..."
Kι απέ την Πίνδο γρύλλιζε με δακρυσμένο μάτι
για δυο μπαγιάτικα σπυριά ναυαγισμένη αγάπη
"-Πού 'σαι,μωρ' ρούσα μ' και ξανθή μ',πού 'σαι, περδικομάτα μ' ;
Μαχαίρια κόβουν την ψυχή μ', σπαθιά την άδεια στράτα μ'."
ά. - λεύτερη Πίνδος
Μαχαίρια κόβουν την ψυχή μ', σπαθιά την άδεια στράτα μ'."
ά. - λεύτερη Πίνδος
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ' ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Γιάννενα, Τρίτη δειλινό, Δεν θ' ανταμώσουμε ποτέ,
δεκάξι τ' Αλωνάρη, θα σε γυρεύω χρόνια
βάζω και σου ταχυδρομώ στα κατακάθια του καφέ
βροχούλα με φεγγάρι, στης τρέλας μου τ' αλώνια.
ψυχούλα μου, καρδιά μου, ψυχή-καρδούλα μου....
βροχούλα, για να τραγουδάς
τις νύχτες στο Θησείο,
φεγγάρι μαύρο, να περνάς
τη γέφυρα στο Ρίο
και να 'ρχεσαι κοντά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου